Pamir Çetin Artam
Robert kolejin son orta
okul mezunlarından olma şerefine nail olduktan sonra, bana tıp okuma azmini
veren kıymetli hocamız Rhasis'in yardımı ile sonradan hayatımın en güzel
zamanlarından olduğunu anladığım ve en hakikatli arkadaşlarımı bulduğum kolej
yıllarımı bir yıl uzatarak 1966 yılında diplomamı aldım. Hacettepe Tıp
Fakültesi'nden ilk günlerde "vay canına Türk gençliği böyleymiş" dediğim ve
sonra ortama alıştığım eğitimimi tamamlayarak tıp doktoru oldum.
Hacettepe'de intern iken aynı üniversitede okuyan Nermin hanımla evlenip daha sonra ihtisas için Almanya'ya gittim.
Uzun yıllar Alman ve Amerikan hastanelerinde kadın doğum uzmanı olarak calıştım ve üniversitelerde kadın doğum endokrini ve menopoz üzerine ders verdikten sonra 2003 yılında Türkiye'ye döndüm.
Nermin ile benim Bank of New York'un vice president’lerinden olan 1975 doğumlu Tanıl adlı bir oğlumuz, Pilar isimli gelinimiz ve Nicolas-Pamir isimli 6 yaşında bir torunumuz var.
1966
mezunlarindan Mehmet Ceritoğlu'nun dediği gibi, günlük hayat hızla geçip gidiyor, o
günleri sonradan hatırlamıyoruz, ancak bazı zamanların anıları hiç aklımızdan
çıkmıyor. Geriye dönüp bakınca kolejdeki 9 yılın çoğunu ve oradaki arkadaşlarımı
aynen evlendiğim gün, oğlumun doğumu ve sonra onun evlenip bize sevgili
torunumuzu verdiği günleri "Biriktirilmiş" unutulmaz anılar olarak hafızamda
saklıyorum. Bu arada zamanın hepimiz için ne kadar hızlı geçtiğine örnek olarak
şu anımı aktarayım. 30. yıl toplantısına getirdiğim oğlum Tanıl ayrılırken
kulağıma "baba bütün bu şişman ve saçsız beyler senin arkadaşın mı" diye
sormuştu. O akşam oteldeki aynaya uzun uzun bakınca aynadaki adamın da benim
tanıdığım Pamir olmadığını gömüştüm. Zamanla buna da alıştım. o nedenle şimdi salı
yemeğinde sık görmediğim arkadaşlarımızı tanıyamayışıma hayret etmiyorum. Ancak
bütün geçen yıllara rağmen birbirimizle biraz konuşunca hatıralar canlanıyor ve
Robertli olma duygusu geri geliyor.
Robert Kolejin bize verdiği dünya insanı olma ve her ülkede işini yapabilme yeteneği için okuluma şükran borçluyum.
