Aydın Bilgin
Biz taşralılar için
Robert Academy kutsal bir cennetti. Ortaokulu benim gibi başka yerlerde ve
şehirlerde okumuş burslu öğrenciler ve ben, ‘Robert Orta’dan devam eden
arkadaşları daha iyi kaynaşmış ve kendilerine daha güvenli bulduk. Ayak
uydurmaya çalıştık. Kurulan yeni unutulmaz dostlukları sevgiyle özlemle yâd
ediyorum. O mabette kazandıklarım, yaşamda en azından tökezlenmememi sağladı.
1969’da Robert Kolej Yüksek Okulu’nun İş İdaresi ve İktisat Bölümü’nü bitirdikten sonra ABD’den birkaç okuldan MBA için akseptans aldım. Burs peşine düştüm.
Rahmetli Vehbi Koç'un himayesindeki Türk Eğitim Vakfı'nın ilk 4 yurtdışı bursiyerinden biri oldum. Okulum Dartmouth College Amos Tuck Scool of Administration'da sınıfımızdan Faruk Seyrek de vardı.
1970 yazında General Electric’in Fort Wayne, Indiana’daki fabrikasında staj
yaptıktan sonra 1971’de MBA’imi aldım ve döndüm. Niyetim tekrar ABD’ye dönüp
doktora yapmaktı. Vehbi Bey beni evine çağırdı. ‘Doktora yapacaksın da ne
olacak?’ dedi ‘Adının başına ‘Dal’ mı
koymak istiyorsun?’ Ve
Koç grubunda çalışmaya başladım. Aynı zamanda (1971-72) bir
dönem Boğaziçi Üniversitesi İş İdaresi bölümünde üçüncü sınıf öğrencilerine
Organizasyon ve Yönetim adlı bir ders
verdim.
Kısa bir süre sonra, 114’üncü dönem 18 aylık askerliğimi de tamamlayıp (önce Polatlı, sonra Yıldız Harp Akademileri), Koç Otomotiv Grubu’nun unutulmaz ustaları Bernar Nahum, Can Kıraç ve İnan Kıraç'a çırak olarak teslim edildim.
1973-1975 çıraklık döneminden sonra ‘Büyük gölde küçük balık mı, küçük gölde büyük balık mı olmak istersin?’ diye sordular. Küçük gölü seçtim. Grubun Setur Oto adlı (bugünkü adı Marmara Oto) şirketine Genel Müdür tayin edildim.
1979’da Almanya'nın ilk Koç Şirketi Interbrücke'yi Frankfurt'ta kurma ve yönetme görevi verildi. 1982 yılında Koç Grubu'ndan ayrılarak İngiltere'ye göç ettim. 10 yıl kaldım. Ticaret yanında gazeteciliğe başladım. Güzellik yarışmalarından futbol maçlarına, tren ve uçak kazalarından terör olaylarına kadar her türlü olayı izledim, fotoğrafladım, yazdım, aktardım.
1980lerin sonlarında, o
günün Sovyetler Birliği'ne
akredite olarak, 20 den fazla kez Moskova’ya, Leningrad’a, Vilnius’a, Bakü’ye
gittim. Reagan-Gorbaçov zirvelerinin tüm durakları, Cenevre, Reykjavik, Malta,
Bonn, Moskova, Helsinki,
Washington’da akredite gazeteci olarak bulundum. Tankların sokaklarda yürüdüğü
rejim gerginliklerinde Arnavutluk'ta, Litvanya'da, Cezayir'de idim. Patlamalara
gebe Karadağ’da, Makedonya’da, Sırbistan’da idim.
Kızıl Ordu’nun döktüğü kanlar kurumadan, ölüler gömülmeden, mezarlıklardaki
kırmızı karanfiller solmadan Bakü’deydim. Bu olayları izleme, yansıtma
ayrıcalığı ile üzüntüsünü birlikte yaşadım.
Boris Yeltsin’in Beyaz Ev'de abluka altına alınışında, Filistin Kurtuluş Örgütü'nün bağımsızlığını ilan ettiği Cezayir'de, Ordu ile İslamcıların çarpıştıkları Cezayir sokaklarında, Lockerbie PAN AM uçak faciasında, Kremlin’de Boris Yeltsin ile röportajda, İngiliz Başbakan Bayan Thatcher'in Türkiye ziyaretinde ve kendisi ile röportaj yaptığım uçağında, elimde Nikon F4’üm ile görev başında idim.
Gazetecilik
de nereden çıktı diyenlere... Robert Academy yıllarımda da eniştemin gazetesi
Yeni Asır’a tercümeler yapar gönderirdim. İlk yazım 1964’de yayınlanmıştı.
Yazlarımı gazetede geçirirdim. Haziran 1966’da Londra Dünya Kupası’nı bana
radyolardan dinletir, maçları İngiltere’de izlemiş gibi yazdırırlardı. Haziran
1967’de 6 Gün Savaşı’nı, Temmuz 1969’da insanoğlunun aya ayak basmasını gazete
için hep radyolardan dinlemiş ve haberleştirmiştim.
The College Times’i çıkarırken Nurhan Becidyan’ın babasının Karaköy’deki matbaasında da çok günler geceler geçirdim, çok şey öğrendim. Münir Aysu Usta’mızdan öğrendiklerimizin ve kazandığımız Türkçe beceri ve sevgisinin , gazetecilikte çok yararını gördüm.
>3 yıl ABD, 3 yıl Almanya, 10 yıl İngiltere’den sonra
1990'da Türkiye'ye ve İzmir'e döndüm. 10 yıl İzmir Yeni Asır Gazetesi'nin
Murahhas Üyeliğini yaptım. Hem yönetici, hem gazeteci, hem de köşe yazarı idim.
1 bölgesel televizyon(YENİ TV) 3 radyo (KANAL 99, YENİ RADYO, ROMANTİK RADYO)
kurdum.
Sabah Grubu'nun Göztepe'yi devralıp şirketleştirmesinde, kulüp başkanı olarak görev yaptım (1997-2000). 22 yıllık aradan sonra Göztepe'nin Süper Lig’e çıkış onuru ve keyfi (1999) ile bir yıl sonra yeniden düşüşünün üzüntüsünü (2000) yaşadım.
1972’de evlendim. 1992’de boşandım. Üniversite eğitimlerini tamamlayan iki oğlumdan 1976 doğumlu Tarık, İngiltere’de, 1979 doğumlu Efe, ABD’deler. Oralarda yaşıyor ve çalışıyorlar.
Bornova Anadolu Lisesi Mütevelli Heyeti, İzmir Gazeteciler Cemiyeti Dernek Şeref Divanı ve Galatasaray Kulübü Divan Kurulu üyesiyim.1999 yılında İzmir Ticaret Odası’nın İzmir kentine katkı ödülünü, 2012 yılında da Bornova Anadolu Lisesi Vakfı’nın Beyaz Yorum ödülünü aldım.
Aralık 2001’de Haber Ekspres adlı, Ege’de dağıtılan bölgesel bir gazete kurdum. Ağır aksak devam ettiriyor, şu son dönemeçte her gün, bana emekliliği ihsan edecek bir kurtarıcı bekliyorum.