Hilmi Bekyel
1947 yılında, İstanbul’un az bilinen, fakat Bizans’tan beri var olan Samatya semtinde başlamış varlığım. Çocukluğum Türklerden daha çok Ermeni ve Rum çocuklar arasında geçti.
Mahalle mektebi (ilkokulu) ve Ortaokulundaki tedrisatımdan sonra Amerikan mektebine avdet edişim 1961 yılı sonbaharına rastlar. Dört yıl (3+1) boyunca Amerikan usulü tedrisat-ı rahleden geçmiş olarak, bundan taaaaaaa 50 yıl önce, yani 1965 yılı Haziranında bir lise diplomasına hak kazanmışlığım vardır.
Bebek sırtlarındaki bu Amerikan mahallesini çok sevmiş olmalıyım ki üniversite hayatımı da burada idame ettirmek için biraz kendi gayretim biraz da Cornelius Bull namlı Müdür Beyin tavsiyeleri ile bunda başarılı oldum. Kendisini minnetle yad ederim.
İnşaat Mühendisliği tedrisatım futbol aşkı yüzünden az daha sona eriyordu. Hem İstanbul Amatör liginde, Alemdar takımında, top koşturmaya çalışmak, hem de Mühendislik mektebinin acımasız dersleri ile baş etmek çok zor olmaktaydı. O devirlerde futbol oynamak beyhude çaba olmaktan öteye geçemediği için, biraz da rahmetli babamın telkinleri!!!! ile mühendisliğe geri dönüş yapmak mecburiyetinde kaldım.
Neticede 1969 yılı Haziranında elimde bir İnşaat Mühendisi diploması ile bu mahalleyi terk etmek durumunda kaldım. Biran önce hayata atılabilmek için çok da severek olmasa da askere yazıldım. 6 ay Ankara- Polatlı topçu mektebinden sonra 750 kişilik mektepten 15 kişiye yar olan tercüman kurası ile Erzurum-Dumlu ordugahına dahil oldum. Oradaki ordugaha Amerikalı dostlarımız tarafından tahsis edilen nükleer mermi takviyeli bir obüs (top) kaderim olmuştu.
Askerlikten sonra evlilik. Okulda 1966 yılından beri tanıdığım Lale Akçam (1970) ile hayatlarımızı birleştirmeye karar verdik. İyi ki vermişiz. 43 yıldır devam eden bu beraberliğimizin meyveleri olan iki kızımız ve iki torunumuz mevcut.
Muhterem Müslüman ceddimin keşfettiği Amerikan (aslı
Diyar-ı Ameli Cihan - değişimle Amerikan olmuş) ellerinde (Seattle'da) Türk kocası ve de iki cin torunumuzla yaşayan Ebru isimli büyük kızımızla, hali
hazırda evli ve İstanbul’da ikamet etmekte ve çalışmakta olan Başak isimli küçük kızımız mevcut.
Bir yılı , bir İtalyan
proje firmasında , bir yılı
da Boğaz Köprüsü'nde bir İngiliz firmasında olmak üzere iki senelik
mühendislik tecrübemden sonra 7 yıl sürecek inşaat makinaları satışı yapan bir firmada satış mümessilliği görevimi yürüttüm.
1981 yılından 1994 yılına kadar 2 ortaklı , o tarihten bugüne kadar ve de hala devam eden tek başıma serbest ticaretle iştigal etmekteyim.
Bazen tembelliğimden, bazen de meşguliyetimden dolayı, bir kısmı halihazırda tam emekliliğe varmış 50 yıl öncesi arkadaşlarım zaman zaman lokantalarda, nedense hep GÜNDÜZleri, toplanıp mavra yaparlarken onlara katılamıyor olmam beni üzmekte. Birkaç sefer ‘’yahu hiç olmazsa içinizdeki bazı kahramanlarla ara sıra GECE de toplanalım ‘’ diye haber saldımsa da hiç bir delikanlı teklifime EVET deme cesaretini gösteremedi!! Hala beklemekteyim… 2015'te ümidim var.